hərcayi

sif. <fars.>

1. Avara, sərsəri, veyil, heç bir işlə məşğul olmayan. Hərcayi adam. – Ələsgərəm, doğru yoldan azmaram; Hərcayi gözələ tərif yazmaram. A. Ə.. Şəhərlərdə müxtəlif hərcayi və macəracu ünsürlərin baş qaldırıb, talanlar yaratmaq qorxusu yaranmışdı. M. İ.. // Zərf mənasında. Boş-boş, avara-avara, veyil-veyil. Vəqt oldu çıxıb küçədə cövlan edəsiz siz; Hərcayi gəzib, hər yeri seyran edəsiz siz. M. Ə. S.. // İs. mənasında. Hərcayidən, müxənnəsdən, nadandan; Nə söz qaldı sənətkara dəyməmiş? A. Ə.. Hiyləgər, hərcayi, yaltaq, tamahkar; Xalq içində, dost yanında olar xar. . Aşıq Hüseyn.

2. Mənasız, boş. Hərcayi iş. – <Hacı:> Hərcayi söz danışırsan! M. İ.. İçəridən . . zarafatlaşan cavanların hərcayi sözləri eşidilirdi. İ. Hüseynov.